- सिंधुताई सपकाळ कोण आहेत?
- सिंधुताई सपकाळ प्रारंभिक जीवन
- सिंधुताई सपकाळ यांचे वैवाहिक जीवन
- सिंधुताईंचे संघर्षमय जीवन
- सिंधुताई कौटुंबिक आणि सामाजिक कार्य
- सिंधुताईंचे यांचे लग्न आणि सुरुवात
- सिंधुताई सपकाळ यांचे सामाजिक कार्य आणि परिवार
- सिंधुताई एक आदर्श म्हणून
- सिंधुताई सपकाळ चालवणाऱ्या संस्था
- सिंधुताई सपकाळ यांना मिळालेले पुरस्कार (Sindhutai Awards)
- सिंधुताईंच्या जीवनावर आधारित चित्रपट
- सिंधुताई सकपाळ यांचे निधन कधी झाले?
अनाथांसाठी सेवाकार्य करणाऱ्या भारतीय सामाजिक कार्यकर्त्या सिंधुताई सपकाळ (Sindhutai Sapkal) यांंचं ह्रदयविकाराच्या झटक्याने निधन झाले. 73 वर्षांच्या होत्या, रात्री 8 वाजून 10 मिनिटांनी निधन झाले. पुण्यातील गॅलक्झी हॉस्पिटलमध्ये निधन झाले, महिना भरापूर्वी त्यांचे हर्नियाचे ऑपरेशन झाले होते. त्यांनंतर त्यांच्यावर उपचार सुरु होते. अखेर ह्रदयविकाराच्या झटक्याने त्यांचे निधन झाले.
माई भावपुर्ण श्रद्धांजली
सिंधुताई सपकाळ कोण आहेत?
सिंधू ताई महाराष्ट्रातील वर्धा जिल्ह्यातील मेंढपाळ कुटुंबातील आहेत. सिंधू ताईंचे बालपण वर्ध्यात गेले. त्यांचे बालपण अनेक कष्टात गेले. सिंधू १० वर्षांची असताना तिचे लग्न एका मोठ्या माणसाशी झाले होते. सिंधू ताईने चौथीपर्यंतच शिक्षण घेतले होते, तिला पुढे शिक्षण घ्यायचे होते पण लग्नानंतर सासरच्यांनी तिचे स्वप्न पूर्ण होऊ दिले नाही.
सिंधुताई सपकाळ या भारतीय समाजसुधारक आहेत. ती विशेषतः भारतातील अनाथ मुलांचे संगोपन आणि पालनपोषण करण्याचे काम करते. 2016 मध्ये, सिंधुताईंना त्यांच्या सामाजिक सेवा कार्यासाठी डीवाय पाटील इन्स्टिट्यूट ऑफ टेक्नॉलॉजी अँड रिसर्चने साहित्यात डॉक्टरेट प्रदान केली.
सिंधुताई सपकाळ प्रारंभिक जीवन
सिंधुताईंचा जन्म 14 नोव्हेंबर 1948 रोजी महाराष्ट्रातील वर्धा जिल्ह्यातील पिंपरी मेघे गावात झाला. त्याच्या वडिलांचे नाव अभिमान साठे आहे. घरात एक नापसंत मूल होतं, म्हणून तिला घरात चिंधी म्हणत. पण वडिलांना सिंधूला शिकवायचे होते म्हणून ते सिंधूच्या आईच्या विरोधात जाऊन सिंधूला शाळेत पाठवायचे. आईचा विरोध आणि घरची आर्थिक परिस्थिती यामुळे सिंधूच्या शिक्षणात अडथळे येत होते. आर्थिक परिस्थिती, घरच्या जबाबदाऱ्या आणि बालविवाह यामुळे चौथीची परीक्षा पास झाल्यावर तिला शाळा सोडावी लागली.
सिंधुताई सपकाळ यांचे वैवाहिक जीवन
सिंधुताई 10 वर्षांच्या असताना त्यांचा विवाह 30 वर्षीय श्रीहरी सपकाळ यांच्याशी झाला. 20 वर्षांची असताना ती 3 मुलांची आई झाली. ग्रामस्थांना त्यांच्या मजुरीचे पैसे मुख्याधिकारी देत नसल्याची तक्रार सिंधुताईंनी जिल्हाधिकाऱ्यांकडे केली होती.
त्यांचे जीवन आव्हानांनी भरलेले होते. बालविवाहाला बळी पडूनही तरुण सिंधुताई आयुष्याबाबत आशावादी होत्या. उलट, संवेदनशील आणि गैरवर्तन करणार्‍यांना प्रतिकारासाठी मदत करण्याचा त्यांचा उत्साह वाढला. पतीच्या घरी स्थायिक झाल्यानंतर ती जमीनदार आणि वन अधिकाऱ्यांकडून होणाऱ्या महिलांच्या शोषणाविरोधात उभी राहिली.
तिला माहित नव्हते की या लढ्यानंतर तिचे आयुष्य अधिक कठीण होईल. वयाच्या वीसाव्या वर्षी जेव्हा ती गरोदर राहिली, तेव्हा एका संतप्त जमीनदाराने बेवफाईची घृणास्पद अफवा पसरवली (मूल दुसऱ्याचे आहे), ज्यामुळे शेवटी सिंधुताईंना तिच्या समाजातून हाकलण्यात आले.
अशा गंभीर अवस्थेत तिच्या पतीने तिला शिवीगाळ करून घराबाहेर हाकलून दिले. त्याच रात्री सिंधुताई अत्यंत निराश आणि गोंधळलेल्या वाटत होत्या, तिने एका गोठ्यात आपल्या मुलीला जन्म दिला. तिच्या वडिलोपार्जित घरापर्यंत पोहोचण्यासाठी तिने कसा तरी धडपड केली, परंतु तिला तिच्या आईकडून अशाच नकाराचा सामना करावा लागला. सिंधुताईंनी आपल्या गरजा भागवण्यासाठी रस्ते आणि रेल्वे स्थानकांवर भीक मागण्याचा अवलंब केला. त्यांचे आयुष्य हे स्वतःच्या आणि मुलीच्या जगण्याच्या संघर्षापेक्षा कमी नव्हते.
जगण्याच्या संघर्षाच्या प्रवासात सिंधुताई महाराष्ट्रातील चिकलदरा येथे आल्या. जेथे व्याघ्र संवर्धन प्रकल्प राबविण्यात आला, परिणामी २४ आदिवासी गावे रिकामी करण्यात आली. असहाय्य आदिवासींच्या या भीषण अवस्थेविरुद्ध आवाज उठवण्याचे त्यांनी ठरवले. त्यांच्या सातत्यपूर्ण प्रयत्नांना वनमंत्र्यांनी मान्यता दिली, ज्यांनी आदिवासी ग्रामस्थांसाठी संबंधित पर्यायी पुनर्वसन व्यवस्था निर्माण करण्याचे आदेश दिले.
अशा परिस्थितींनी सिंधुताईंना अत्याचार, दारिद्र्य आणि बेघरपणा यांसारख्या जीवनातील कठोर वास्तवांसमोर आणले. या काळात तिला असंख्य अनाथ मुले आणि असहाय्य महिलांनी घेरले आणि समाजात स्थायिक झाले. सिंधुताईंनी या मुलांना दत्तक घेऊन त्यांची भूक भागवण्यासाठी अथक परिश्रम केले. आपल्या मुलीचा पक्षपाती होण्यापासून स्वतःला वाचवण्यासाठी सिंधुताईंनी आपल्या मुलीला दत्तक घेतलेल्या मुलांसाठी पुण्यातील ट्रस्टमध्ये पाठवले.
अनेक वर्षांच्या मेहनतीनंतर सिंधुताईंनी चिकलदरा येथे पहिला आश्रम बांधला. आपल्या आश्रमांसाठी निधी गोळा करण्यासाठी त्यांनी अनेक शहरे आणि गावांना भेटी दिल्या. आतापर्यंत तिने 1200 मुलांना दत्तक घेतले आहे, जे तिला प्रेमाने ‘माय’ म्हणतात. त्यापैकी अनेकजण आता सन्माननीय ठिकाणी डॉक्टर आणि वकील म्हणून काम करत आहेत.
सिंधुताईंचे संघर्षमय जीवन
आपल्या अपमानाचा बदला घेण्यासाठी, प्रमुख श्रीहरीला सिंधुताई 9 महिन्यांची गरोदर असताना तिला घराबाहेर काढण्यास भाग पाडते. त्याच रात्री तिने तबल्याला मुलीला जन्म दिला. ती आईच्या घरी गेली असता आईने तिला घरात राहण्यास नकार दिला. सिंधुताईंनी स्वतःची आणि मुलीची भूक भागवण्यासाठी ट्रेनमध्ये गाणी गाऊन भीक मागायला सुरुवात केली. काही वेळातच त्याने पाहिले की स्टेशनवर आणखी बरीच निराधार मुले आहेत ज्यांना कोणीही नव्हते. सिंधुताई आता त्यांच्याही आई झाल्या आहेत. भीक मागून तिला जे काही मिळायचे ते त्या सर्व मुलांमध्ये वाटून टाकायचे.
तीच फेकलेले कपडे घालून काही काळ ती स्मशानभूमीत राहिली. मग त्याची काही आदिवासींशी ओळख झाली. त्यांच्या संघर्षाच्या काळात त्यांना जाणवले की, देशात कितीतरी अनाथ मुले आहेत ज्यांना आईची गरज आहे. तेव्हापासून तिने ठरवले की जो कोणी अनाथ तिच्याकडे येईल तो तिची आई होईल. तिने सर्व अनाथ मुलांची आई व्हावी म्हणून श्री दगडूशेठ हलवाई, पुणे, महाराष्ट्र ट्रस्टमध्ये स्वतःची मुलगी दत्तक घेतली.
सिंधुताई कौटुंबिक आणि सामाजिक कार्य
सिंधुताईंनी आपले संपूर्ण आयुष्य अनाथ मुलांसाठी समर्पित केले, म्हणून त्यांना ‘माई’ म्हटले जाते. त्यांनी 1050 अनाथ मुले दत्तक घेतली आहेत. आज त्यांच्या कुटुंबात 207 जावई आणि 36 सून आहेत. 1000 पेक्षा जास्त नातवंडे आहेत. त्यांची स्वतःची मुलगी वकील आहे आणि त्यांनी दत्तक घेतलेली अनेक मुले आज डॉक्टर, इंजिनीअर, वकील आहेत आणि त्यातील अनेक स्वतःचे अनाथाश्रम देखील चालवतात. सिंधुताईंना एकूण 273 राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय पुरस्कार मिळाले आहेत, ज्यात मुलांसाठी काम करणाऱ्या सामाजिक कार्यकर्त्यांना महाराष्ट्र राज्याकडून दिला जाणारा “अहिल्याबाई होळकर पुरस्कार” यांचा समावेश आहे. या पुरस्कारातील सर्व रक्कम ती अनाथाश्रमासाठी वापरते.
पुणे, वर्धा, सासवड (महाराष्ट्र) येथे त्यांचे अनाथालय आहे. 2010 मध्ये सिंधुताईंच्या जीवनावर आधारित “मी सिंधुताई सपकाळ” हा मराठी चित्रपट तयार करण्यात आला, ज्याची 54 व्या लंडन चित्रपट महोत्सवासाठी निवड झाली. सिंधुताईंचे पती ८० वर्षांचे झाल्यावर ते त्यांच्याकडे राहायला आले. सिंधुताईंनी पतीला मुलगा म्हणून स्वीकारले, आता आपण फक्त आई आहोत. आज ती अभिमानाने घोषित करते की तो तिचा मोठा मुलगा आहे. सिंधुताई कविताही लिहितात आणि त्यांच्या कवितांमध्ये जीवनाचे सार सामावलेले आहे. तिच्या आईबद्दल ती कृतज्ञता व्यक्त करते कारण ती म्हणते की तिला नवऱ्याच्या घरातून हाकलून दिल्यावर आईने तिला घरात साथ दिली असती तर आज ती इतक्या मुलांची आई बनली नसती.
सिंधुताईंनी स्वतःची आणि मुलीची भूक भागवण्यासाठी ट्रेनमध्ये गाणी गाऊन भीक मागायला सुरुवात केली. काही वेळातच त्याने पाहिले की स्टेशनवर आणखी बरीच निराधार मुले आहेत ज्यांना कोणीही नव्हते. सिंधुताई आता त्यांच्याही आई झाल्या आहेत. भीक मागून जे काही मिळायचे ते ती त्या सर्व मुलांमध्ये वाटून टाकायची. तीच फेकलेले कपडे घालून काही काळ ती स्मशानभूमीत राहिली. मग त्याची काही आदिवासींशी ओळख झाली.
ती त्यांच्या हक्कांसाठी लढू लागली आणि एकदा ती त्यांच्यासाठी लढण्यासाठी पंतप्रधान इंदिरा गांधींपर्यंत पोहोचली. आता तो आणि त्याची मुले या आदिवासींनी बांधलेल्या झोपड्यांमध्ये राहू लागली. हळूहळू लोक सिंधुताईंना माई म्हणून ओळखू लागले आणि त्यांनी दत्तक घेतलेल्या मुलांसाठी स्वेच्छेने देणगी देऊ लागले.
आता या मुलांचेही स्वतःचे घर होते. हळूहळू सिंधुताई आणखी मुलांच्या आई होऊ लागल्या. अशा स्थितीत स्वत:चे मूल ममता असताना त्यांनी दत्तक घेतलेल्या मुलांशी भेदभाव करू नये, असे त्यांना वाटले. त्यामुळे त्यांनी दगडूशेठ हलवाई गणपतीचे संस्थापक ममता दिली. ममताही एक समजूतदार मुलगी होती आणि तिने या निर्णयात आईला नेहमीच साथ दिली. सिंधुताई आता भजन गाण्याबरोबरच भाषणं देऊ लागल्या आणि हळूहळू लोकप्रिय होऊ लागल्या.
आतापर्यंत तिने 1400 हून अधिक मुले दत्तक घेतली आहेत. ती त्यांना शिक्षण देते, त्यांचे लग्न करून देते आणि त्यांना नव्याने जीवन सुरू करण्यास मदत करते. ही सर्व मुले तिला माई म्हणून हाक मारतात. मुलांमध्ये भेदभाव होऊ नये म्हणून त्यांनी आपली मुलगी दुसऱ्याला दिली. आज तिची मुलगी मोठी झाली आहे आणि ती एक अनाथाश्रम देखील चालवते.काही वेळाने तिचा नवरा तिच्याकडे परत आला आणि तिने त्याला माफ करून आपला मोठा मुलगा म्हणून स्वीकारले.
राष्ट्रीय-आंतरराष्ट्रीय असे सुमारे 172 पुरस्कार मिळालेल्या ताई आजही आपल्या मुलांना वाढवण्यासाठी कुणासमोर हात पसरायला चुकत नाहीत. एवढ्या मुलांना विचारून वाढवता येत असेल तर त्यात काही गैर नाही, असं त्या सांगतात. ती सर्व मुलांना आपला मुलगा किंवा मुलगी मानते आणि त्यांच्यात काहीही फरक नाही. आज रेल्वे स्थानकावर सापडलेला पहिला मुलगा त्यांचा मोठा मुलगा असून पाच आश्रमांचे व्यवस्थापन त्यांच्या खांद्यावर आहे. तिने आपल्या 272 मुलींची लग्न थाटामाटात केली असून 36 सूनही कुटुंबात आल्या आहेत.
सिंधुताईंसाठी समाजसेवा हा शब्द अपरिचित आहे कारण त्या असे काही करत आहेत यावर त्यांचा विश्वास बसत नाही, त्यांच्या मते समाजसेवा बोलून होत नाही. यासाठी काही विशेष प्रयत्न करण्याची गरज नाही, तुम्ही नकळत केलेली सेवा म्हणजे समाजसेवा. हे करत असताना आपण समाजसेवा करत असल्याची भावना मनात येऊ नये. मनात राहून समाजसेवा होत नाही. समाजसेवेसारख्या शब्दांत ती एकामागून एक इतकी वाक्ये उच्चारते की ही बाई खरोखरच अन्नपूर्णा आहे की सरस्वती आहे, असे वाटेल. यात तिने एक मोठा शेरही कथन केला आणि तुम्ही फक्त तिची नागीण भरण्याचे काम करता आणि समाजसेवेसारखे जड शब्दही सिंधुताईंसमोर पाणी भरू लागतात.
सिंधुताईंचे यांचे लग्न आणि सुरुवात
सिंधुताई 10 वर्षांच्या असताना त्यांचा विवाह 30 वर्षांच्या ‘श्रीहरी सपका’शी झाला. 20 वर्षांची असताना ती 3 मुलांची आई झाली. सिंधुताईंनी ग्रामस्थांना त्यांच्या मजुरीपोटी पैसे देत नसल्याची तक्रार जिल्हाधिकाऱ्यांकडे केली होती. आपल्या अपमानाचा बदला घेण्यासाठी मुखियाने श्रीहरीला (सिंधुताईंचे पती) सिंधुताई 9 महिन्यांची गरोदर असताना तिला घराबाहेर काढायला लावले. त्याच रात्री तिने तबल्यात (ज्या ठिकाणी गायी आणि म्हशी राहतात) मुलीला जन्म दिला.
जेव्हा ती आईच्या घरी गेली तेव्हा तिच्या आईने तिला घरात राहण्यास नकार दिला (तिचे वडील वारले नाहीतर तिने आपल्या मुलीला आधार दिला असता). सिंधुताई आपल्या मुलीसोबत रेल्वे स्टेशनवर राहू लागल्या. पोटाची खळगी भरण्यासाठी तिने भीक मागितली आणि स्वतःला आणि आपल्या मुलीला सुरक्षित ठेवण्यासाठी रात्री स्मशानभूमीत मुक्काम केला. त्यांच्या संघर्षाच्या काळात त्यांना जाणवले की, देशात कितीतरी अनाथ मुले आहेत ज्यांना आईची गरज आहे. तेव्हापासून त्याने ठरवले की जो कोणी अनाथ त्याच्याकडे येईल तो त्याची आई होईल. तिने सर्व अनाथ मुलांची आई व्हावी म्हणून ‘श्री दगडूशेठ हलवाई, पुणे, महाराष्ट्र’ ट्रस्टमध्ये स्वतःची मुलगी दत्तक घेतली.
सिंधुताई सपकाळ यांचे सामाजिक कार्य आणि परिवार
सिंधुताईंनी आपले संपूर्ण आयुष्य अनाथ मुलांसाठी समर्पित केले आहे. म्हणूनच तिला “माई” (आई) म्हणतात. त्यांनी 1050 अनाथ मुले दत्तक घेतली आहेत. आज त्यांच्या कुटुंबात 207 जावई आणि 36 सून आहेत. 1000 पेक्षा जास्त नातवंडे आहेत. त्यांची स्वतःची मुलगी वकील आहे आणि त्यांनी दत्तक घेतलेली अनेक मुले आज डॉक्टर, इंजिनीअर, वकील आहेत आणि त्यातील अनेक स्वतःचे अनाथाश्रम देखील चालवतात.
सिंधुताईंना एकूण 273 राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय पुरस्कार मिळाले आहेत, ज्यात महाराष्ट्र राज्य सरकारतर्फे महिला आणि मुलांसाठी काम करणाऱ्या सामाजिक कार्यकर्त्यांना देण्यात येणाऱ्या “अहिल्याबाई होळकर पुरस्कारा’चा समावेश आहे. हा सगळा पैसा त्या अनाथाश्रमासाठी वापरतात. त्यांचे अनाथाश्रम पुण्यात आहेत. , वर्धा, सासवड (महाराष्ट्र) येथे स्थित. 2010 मध्ये सिंधुताईंच्या जीवनावर आधारित “मी सिंधुताई सपकाळ” या मराठी चित्रपटाची 54 व्या लंडन चित्रपट महोत्सवासाठी निवड करण्यात आली.
सिंधुताईंचे पती ८० वर्षांचे झाल्यावर ते त्यांच्याकडे राहायला आले. सिंधुताईंनी पतीला मुलगा म्हणून स्वीकारले आणि आता ती फक्त आई आहे. आज ती अभिमानाने सांगते की तो (तिचा नवरा) तिचा मोठा मुलगा आहे. सिंधुताई कविताही लिहितात. आणि त्यांच्या कवितांमध्ये जीवनाचे संपूर्ण सार सामावलेले आहे.
सिंधुताई एक आदर्श म्हणून
सिंधुताई सपकाळ यांची जीवनकहाणी आश्चर्यकारक नशीब आणि दृढनिश्चयाची आहे. प्रतिकूलता तुमच्यातील सर्वोत्तम गोष्टी कशा बाहेर आणू शकते हे तिने उल्लेखनीयपणे दाखवून दिले आहे. स्वतंत्र भारतात जन्मल्यानंतरही ते भारतीय समाजात अस्तित्वात असलेल्या सामाजिक अत्याचारांना बळी पडले. त्यांच्या जीवनातून धडा घेत त्यांनी महाराष्ट्रातील अनाथ मुलांसाठी सहा अनाथाश्रम बांधले, त्यांना अन्न, शिक्षण आणि निवारा दिला. त्यांच्या चालवल्या जाणाऱ्या संस्थांनीही असहाय्य आणि बेघर महिलांना मदत केली.
आपले अनाथाश्रम चालवण्यासाठी सिंधुताईंनी कधीही पैशासाठी कोणासमोर हात उगारला नाही, उलट त्यांनी सार्वजनिक व्यासपीठांवर प्रेरक भाषणे दिली आणि समाजातील वंचित आणि उपेक्षित घटकांना मदत करण्यासाठी लोकांचे सहकार्य मागितले. सिंधुताईंनी त्यांच्या एका अविश्वसनीय भाषणात इतरांना प्रेरणा देण्यासाठी त्यांची कथा सर्वत्र पसरवण्याची इच्छा लोकांसमोर व्यक्त केली. त्यांची लोकप्रियता त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वावर कधीही पडली नाही. तिचा आनंद तिच्या मुलांसोबत राहणे, त्यांची स्वप्ने सत्यात उतरवणे आणि त्यांना जीवनात जगणे यात आहे.
सिंधुताई सपकाळ चालवणाऱ्या संस्था
- अभीमान बाल भवन (वर्धा)
- गंगाधरबाबा वसतिगृह (पोकळी)
- सन्मति बाल निकेतन (हडपसर पुणे)
- माई आश्रम चिखलदरा (अमरावती)
- सप्तसिंधु महिला अधर बालसंगोपन आणि शिक्षण संस्था (पुणे)
सिंधुताई सपकाळ यांना मिळालेले पुरस्कार (Sindhutai Awards)
- सिंधुताई सपकाळ यांना त्यांच्या सामाजिक कार्यासाठी 750 हून अधिक पुरस्कारांनी सन्मानित करण्यात आले आहे.
- 2017 – सिंधुताई सपकाळ यांना 8 मार्च 2018 रोजी महिला दिनी भारताच्या राष्ट्रपतींकडून नारी शक्ती पुरस्कार प्रदान करण्यात आला. महिलांना समर्पित हा सर्वोच्च नागरी पुरस्कार आहे.
- 2016 – वोक्हार्ट फाउंडेशन सोशल वर्कर ऑफ द इयर पुरस्कार
- 2015 – अहमदिया मुस्लिम शांतता पुरस्कार
- 2014 – बसव सेवा संघ, पुणे से सम्मानित बासवासा पुरासकार
- 2013 – सामाजिक न्यायासाठी मदर तेरेसा पुरस्कार
- 2013 – प्रतिष्ठित आईसाठी राष्ट्रीय पुरस्कार
- 2012 – CNN-IBN आणि रिलायन्स फाऊंडेशन द्वारे दिलेले रिअल हिरोज पुरस्कार
- 2012 – कॉलेज ऑफ इंजिनीअरिंग, पुणे तर्फे COEP गौरव पुरस्कार
- 2010 – महाराष्ट्र शासनाकडून सामाजिक कार्यकर्त्यांना महिला आणि बालकल्याण क्षेत्रातील अहिल्याबाई होळकर पुरस्कार
- 2008 – दैनिक मराठी समाचार पत्र लोकसत्ता द्वारा दी गई वीमेन ऑफ द ईयर अवार्ड
- 1996 – दत्तक माता पुष्कर, ना-नफा संस्था – सुनीता कलानिकेतन ट्रस्ट (कै. सुनीता त्र्यंबक कुलकर्णी यांच्या स्मरणार्थ), ता. श्रीरामपूर जिल्हा अहमदनगर महाराष्ट्र पुणे यांनी दान दिले.
- 1992 – अग्रगण्य सामाजिक योगदानकर्ता पुरस्कार
- सह्याद्री हिरकानी अवार्ड (मराठी: सह्यद्रीच हिरकानी पुरस्कार)
- राजाई पुरस्कार (मराठी: राजाई पुरस्कार)
- शिवलीला गौरव पुरस्कार (मराठी: शिवलीला महिला गौरव पुरस्कार)
सिंधुताईंच्या जीवनावर आधारित चित्रपट
अनंत महादेवन यांचा 2010 चा मराठी चित्रपट “मी सिंधुताई सपकाळ” हा सिंधुताई सपकाळ यांच्या सत्यकथेवर आधारित बायोपिक आहे. 54 व्या लंडन फिल्म फेस्टिव्हलमध्ये या चित्रपटाची जागतिक प्रीमियरसाठी निवड करण्यात आली होती.
सिंधुताई सकपाळ यांचे निधन कधी झाले?
४ जानेवारी २०२२ रात्री ८ वाजून १० मिनिटांनी समाजसेविका सिंधूताई सपकाळ यांचे ह्रदयविकाराच्या झटक्याने निधन झाल्याची माहिती समजली.
